Αυτό που βίωσαν οι τρεις μαθητές στο όρος της Μεταμορφώσεως είναι απερίγραπτο: Είδαν με τα μάτια τους τον Χριστό να λάμπει ως ο ήλιος. Άκουσαν την φωνή του Ουρανίου Πατρός να επιβεβαιώνει την Υιότητα. Εισήλθαν στην νεφέλη, την αισθητή παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η παρουσία της Αγίας Τριάδος! Βρέθηκαν δε σε εγγύτητα με τους αγίους, τον Μωυσή και τον Ηλία. Δηλαδή; Βίωσαν για λίγο τον Παράδεισο, την αιώνια μακαριότητα. Έγιναν «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Ἐφ. 2, 19). Γι’ αυτό και λένε ότι «καλόν εστιν ημάς ώδε είναι» (Λκ. 9, 33): Είναι καλό και ωραίο να παραμείνουμε εδώ. Δεν μας ενοχλεί που θα είμαστε εκτεθειμένοι στις καιρικές μεταβολές. Δεν μας πειράζει που εδώ δεν έχουμε τίποτε από τα απαραίτητα για την συντήρησή μας. Μας αρκεί να βλέπουμε, να ακούμε, να βιώνουμε την παρουσία της Αγίας Τριάδος και των αγίων. Γιατί αυτό το βίωμα είναι αληθινή πληρώτητα ανέκφραστης χαράς και ευτυχίας!
Εμείς με τί γεμίζουμε τα δικά μας μάτια και αυτιά; Με τί ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας; Η σύγχρονη βιομηχανία του θεάματος και της ψυχαγωγίας έχει βαλθεί να φτιάξει τον παράδεισο πάνω στη γη. Εντυπωσιάζει με τις δημιουργίες της. Καθηλώνει με τα επιτεύματά της. Με φαντασμαγωρικές εκδηλώσεις προκαλεί τον θαυμασμό μας και όλοι λένε: «καλόν εστι ημάς ώδε είναι»... Όμως δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά λειτουργούν ως ναρκωτικά που διεγείρουν τις αισθήσεις αλλά δεν ικανοποιούν το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξής μας στην οποία προκαλούν μεγαλύτερο κενό. Γιατί δεν χορταίνει ο άνθρωπος με ψευδαισθήσεις, δεν γεμίζει η ύπαρξή μας με την εικονική πραγματικότητα, αλλά με την παρουσία του Θεού. Η ανθρώπινη φύση μας είναι πλασμένη ως δοχείον της Θείας Χάρης και μόνο με αυτή νοιώθει πληρότητα: «χορτασθήσομαι εν τω οφθήναι μοι την δόξαν σου» (Ψαλμ. 16,15).
Η εορτή της Μεταμορφώσεως μας προ(σ)καλεί να... «πάρουμε τα βουνά»! «Δεύτε αναβώμεν εις το όρος Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού ημών». Εκεί στο όρος του Κυρίου, στην Εκκλησία, στον τόπο της λατρείας, των μυστηρίων, της προσευχής, της άσκησης, «θεασώμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός». Εκεί θα δούμε αυτά που μάτι ποτέ δεν είδε και θα ακούσουμε αυτά που αυτί ποτέ δεν άκουσε και θα ζήσουμε αυτά που και η τολμηρότερη φαντασία δεν μπόρεσε να φανταστεί, αυτά που ετοίμασε ο Θεός για όσους τον αγαπούν (Α’ Κορ. 2,9). Και θα πούμε με ικανοποίηση: «καλόν εστιν ημάς ώδε είναι»!
π. Βασίλειος